«Εγώ θέλω να απασχολώ τον κόσμο μόνο με τη δουλειά μου. Αν κάποιες φορές δεν τα κατάφερα, μετανιώνω..»
Ο γνωστός ηθοποιός Θοδωρής Κατσαφάδος, με μία μακρά πορεία στο Θέατρο, το Σινεμά και την Τηλεόραση, πρωταγωνιστεί αυτό το χειμώνα σε μία θεατρική παράσταση και ένα σίριαλ που θα συζητηθούν και μιλάει στη «Βραδυνή της Κυριακής».
Αναλυτικά η συνέντευξη του Θοδωρή Κατσαφάδου στη «ΒτΚ»:
Κύριε Κατσαφάδο, συμμετέχετε σε μίαφαντασμαγορική παράσταση και ένα από τα πιο δημοφιλή μιούζικαλ στο θέατρο «Παλλάς», το «Ωραία μου κυρία». Πείτε μας για το ρόλο σας…
«Στο “Ωραία μου Κυρία” είμαι ο συνταγματάρχης Πίκεριν, σπουδασμένος και με καταγωγή από την Ινδία, που μαζί με τον καθηγητή Χίγκινς εκπαιδεύσαμε την ΕλάιζαΝτούλιτλ. Ένας υπέροχος ρόλος για τη σωστή χρήση της γλώσσας».
Πρόκειται για μία δαπανηρή παραγωγή των αδελφών Τάγαρη, με πολύ μεγάλο θίασο, live ορχήστρα, που δύσκολα βλέπουμε, πια,λόγω οικονομικών, αλλά ο κόσμος αναζητά τέτοια θεάματα στη μίζερη εποχή μας…
«Πραγματικά, η παραγωγή είναι υψηλού επιπέδου και αξίζει το θαυμασμό μας η τόλμη των υπεύθυνων να επιχειρήσουν μία τόσο δαπανηρή προσπάθεια σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς».
Στη σημερινή πραγματικότητα θα μπορούσε να συμβεί μία ιστορία σαν της Ελάιζας Ντούλιτλ;
«Νομίζω πως ναι. Είναι θέμα εμπιστοσύνης. Αν ένας νέος άνθρωπος εμπιστευτεί το δάσκαλό του, τον εκπαιδευτή του, μπορεί και να βελτιώσει αλλά ακόμα και να αλλάξει συνήθειες και τον τρόπο ζωής του».
Πιστεύετε ότι τα όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν;
«Βεβαίως και μπορούν. Πίστη και δουλειά. Σοβαρότητα και στόχος. Ακόμη κι αν δεν πραγματοποιηθούν τα όνειρά μας απολύτως, αξίζει η διαδρομή για την πραγματοποίησή τους».
Στο δικό σας χώρο είναι ακόμη πιο δύσκολο νομίζω, γιατί υπάρχουν και πολλά πισώπλατα «μαχαιρώματα». Εσείς έχετε αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο;
«“Μαχαιρώματα” υπάρχουν σε όλους τους χώρους. Εγώ ομολογώ πως οι καλές συνεργασίες και οι καλές σχέσεις είναι πολύ-πολύ περισσότερες από κάποιες ελάχιστες στιγμές που μου έτυχαν κάποιες αναποδιές. Έχω ένα φίλτρο μέσα στο μυαλό μου και μέσα στην καρδιά μου και θυμάμαι μόνο τα καλά. Μόνο χαρά και γαλήνη έχω εισπράξει μέσα από τη δουλειά μου. Τα σκοτάδια ήταν λίγα και δεν θέλω να τα θυμάμαι».
Έχετε διαγράψει μία λαμπρή πορεία στο Θέατρο, την Τηλεόραση, το Σινεμά, με σπουδαίους και δύσκολους ρόλους. Όμως,κρατάτε χαμηλό προφίλ και στην προσωπική ζωή σας, σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους σας. Πιστεύετε ότι η πολλή δημοσιότητα κάνει καλό ή κακό, με την άποψη ότι παίρνουν τα μυαλά αέρα;
«Εγώ θέλω να απασχολώ τον κόσμο μόνο με τη δουλειά μου. Αν κάποιες φορές δεν τα κατάφερα, μετανιώνω. Χαίρομαι όταν ο κόσμος μού μιλάει για τη δουλειά μου, για τις παραστάσεις που έχω συμμετάσχει, για τα σίριαλ που έχω πάρει μέρος».
Και η κόρη σας, η ηθοποιός ΜαριλούΚατσαφάδου, πουήταν εξαιρετική στο «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη,είναι χαμηλών τόνων…
«Ναι, βλέπω ότι κι εκείνη δεν προβάλλει ούτε τα προσωπικά της αλλά ούτε και ενδιαφέρεται για τα προσωπικά των άλλων. Μου αρέσει η σοβαρότητά τηςκαι γενικότερα ο τρόπος που αντιμετωπίζει τη δουλειά της».
Έχετε υπηρετήσει το λειτούργημά σας με συνέπεια, ταλέντο και υπευθυνότητα. Είστε ικανοποιημένος από τοδρόμο που επιλέξατε; Αν κάνατε restart θα βρισκόσαστανστα ίδια μονοπάτια;
«Είμαι πολύ ικανοποιημένος και πολύ ευγνώμων. Μόνο χαρά και συγκίνηση μου έχει δώσει τόσα χρόνια αυτή η υπέροχη δουλειά».
Να μας μιλήσετε και για το σίριαλ που παίρνετε μέρος στο Mega, το «17 κλωστές», που αναφέρεται σε μία μαζική δολοφονία που συγκλόνισε το 1900. Ποιος είναι ορόλος σας;
«Αισθάνομαι πολύ τυχερός που βρίσκομαι κι εγώ σ αυτή τη σειρά. Ο Σωτήρης Τσαφούλιας έχει κάνει σπουδαία σκηνοθεσία, η ΜιρέλλαΠαπαοικονόμου και η Κάτια Κισσονέργη που έγραψαν το σενάριο από το βιβλίο του Πάνου Δημάκη, και όλοι οι συντελεστές. Εγώ υποδύομαι τον πατέρα της αγαπημένης του πρωταγωνιστή Πάνου Βλάχου».
Κάποιο ευτράπελο που συνέβη στα γυρίσματα;
«Τα τετράποδα ή τα γαϊδούρια που φώναζαν ή τύχαινε να μπαίνανε μέσα στο πλάνο. Και η δική μου η στενοχώρια κάθε φορά που χαστούκιζα την κόρη μου στη σειρά –την ηθοποιό Ντένια Στασινοπούλου, που της ζητούσα κάθε φορά συγγνώμη, γιατί απεχθάνομαι τη βία».
Έχετε και ένα εγγονάκι. Ως παππούς πώς είναι ο Θοδωρής;
«Ο εγγονός μου είναι η απόλυτη αγάπη. Το νόημα της ζωής μου, γιατί όσο μεγαλώνω, λιγοστεύουν αυτά που μου δίνουν χαρά. Αυτό το παιδί το έχω μόνιμα στη σκέψη μου και στην καρδιά μου, και το αγαπάω πολύ. Και… φυσικά με κάνει ό,τι θέλει».
Τι εκτιμάτε, τι αποστρέφεστε και τι φοβάστε;
«Εκτιμώ πολύ την καθαρότητα και την ντομπροσύνη, τη γενναιοδωρία και την ενσυναίσθηση. Αποστρέφομαι την αλαζονεία και την έπαρση, την υποκρισία και την αχαριστία. Φοβάμαι τις αρρώστιες και πάνω απ’ όλα τις απώλειες, που όσο μεγαλώνω, μεγαλώνουν και αυτές».
Η καλύτερη στιγμή σας που θυμάστε, και η πιο κακή;
«Οι καλύτερες στιγμές όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μου, το εγγόνι μου, όταν έπαιξα στην Επίδαυρο. Οι πιο κακές όταν “έφυγαν” δικοί μου άνθρωποι. Η παρηγοριά μου είναι ότι τους κουβαλάω μέσα στο μυαλό μου και στην ψυχή μου, και έτσι πιστεύω ότι δεν χάνονται».
Το χειροκρότημα τι σημαίνει για εσάς;
«Σημαίνει τον τρόπο που το κοινό στέλνει την αγάπη του. Έτυχε να νιώσω ένα τεράστιο κραδασμό από χειροκρότημα! Όταν έπαιζα στην Επίδαυρο τον Αγγελιαφόρο στον “Ιππόλυτο”,και κάποια στιγμή περίπου 12.000 θεατές ξέσπασαν σε θερμό χειροκρότημα, εγώ πεσμένος κάτω κοντά στη Θυμέλη, αισθάνθηκα σα να με χάιδευε ο Θεός».
*Αναδημοσίευση από τη «Βραδυνή της Κυριακής»
Πηγή: www.vradini.gr
